Definitie mensenhandel
Het protocol van de Verenigde Naties om mensenhandel te voorkomen, te bestrijden en te bestraffen, definieert mensenhandel als:
“Het werven, vervoeren, overbrengen van en het bieden van onderdak aan of het opnemen van personen, door dreiging met of gebruik van geweld of andere vormen van dwang, ontvoering, bedrog, misleiding, machtsmisbruik of misbruik van een kwetsbare positie of het verstrekken of in ontvangst nemen van betalingen of voordelen teneinde de instemming van een persoon te verkrijgen die zeggenschap heeft over een andere persoon, ten behoeve van uitbuiting.
Uitbuiting is de uitbuiting van prostitutie van anderen of andere vormen van seksuele uitbuiting, gedwongen arbeid of diensten, slavernij of praktijken die vergelijkbaar zijn met slavernij, onderworpenheid of de verwijdering van organen (1).
“Volgens ditzelfde protocol is instemming van een slachtoffer van mensenhandel voor uitbuiting, zoals hierboven omschreven, irrelevant indien de hierboven beschreven middelen gebruikt zijn.
Het werven, vervoeren, overbrengen van en het bieden van onderdak aan of het opnemen van kinderen, met als doel uitbuiting, wordt gezien als mensenhandel, zelfs als er geen sprake is van de genoemde middelen (2).
De definitie is zo omschreven dat iedere betrokkenheid in een deel van het proces van mensenhandel wordt gezien als medeplichtigheid. Mensenhandel hoeft ook niet direct in relatie te staan met prostitutie. Mensen die migreren voor werk in de huishouding, bouw en landbouw die worden misleid of gedwongen te werken in omstandigheden waar zij niet mee instemmen, kan als mensenhandel worden omschreven.
Omvang, karakter en oorzaken
Deze criminele miljoenen business is één van India’s grootste uitdagingen. Corruptie en minimale aandacht van veel politiek leiders geven mensenhandelaren vaak vrij spel. Odanadi bevindt zich in de deelstaat Karnataka. Dit is een deelstaat in Zuid India waar veel slachtoffers vandaan komen. Hiervandaan wordt verhandeld naar toeristenbestemmingen zoals Mumbai en Goa. Er wordt geschat dat 45% van de prostituees in Mumbai afkomstig zijn uit Karnataka. Karnataka heeft het hoogste armoedecijfer van Zuid India. 37.5% van de plattelandsgemeenschap leeft in armoede. Het armoedecijfer in stedelijk gebied is 25.9% van de stadsbevolking. De Wereldbank schatte in mei 2011 dat er in India ongeveer 423 miljoen mensen van minder dan $1.25 per dag leven.
Naast armoede, spelen diepgewortelde tradities en geloofsbeleving een rol, waardoor mensenhandel blijft bestaan . Vrouwen hebben bijvoorbeeld een achtergestelde positie in de maatschappij. De voorkeur voor mannen, met soms sekse selectieve abortussen als gevolg, zorgt zelfs voor een verstoring in de geboortegetallen. Volgens de gegevens van de UN is het aantal meisjes tussen de 0-6 jaar, per 1000 jongens, gedaald van 971 in 1981 naar 914 in 2011. De voorkeur voor mannen heeft vooral een financiële oorzaak. Als meisjes gaan trouwen moet er een bruidschat worden betaald aan de familie van de man. Dat is voor veel families een dure aangelegenheid. Iets wat meisjes kwetsbaar maakt voor mensenhandel. Ook is het kastensysteem nog van grote invloed in de samenleving. Ondanks de afschaffing, is het nog steeds zo dat bepaalde gemeenschappen op grote schaal worden achtergesteld, wat hen kwetsbaar maakt voor mensenhandel.
De omvang van mensenhandel is lastig te schatten vanwege het veelzijdige karakter van deze misdaad. Het geschatte aantal prostituees in India varieert van 2 tot 4 miljoen. Een studie van het Ministerie voor ontwikkeling van vrouw en kind wijst echter uit dat wanneer er niets verandert, dit getal zal groeien naar meer dan 10 miljoen, waarvan 35% minderjarig is (Gosh 2009).Een studie uit 2004 door de Indiase mensenrechtenorganisatie ‘Shakti Vahini’ laat zien dat 10% van de Indiase mensenhandel internationaal is en 90% nationaal.
Mannen en jongens zijn net zo goed slachtoffer van mensenhandel als vrouwen en meisjes. Hoewel de kwetsbaarheid van vrouwen en meisjes groter is. De sociale, economische en culturele verschillen tussen mannen en vrouwen in India worden vaak als ongelijk beschouwd. Veel verhandelde vrouwen en meisjes zijn arm en afkomstig uit gemeenschappen met een achtergestelde positie in de maatschappij, beter bekend als lagere kasten of kastenlozen. Hoewel het kastensysteem officieel is afgeschaft, is de invloed hiervan nog duidelijk zichtbaar.
Studies en interviews wijzen uit dat vrouwen en kinderen veelal verhandeld worden door mensen uit de privésfeer, zoals familieleden en vrienden. Verder komt naar voren dat mensen in invloedrijke posities zoals politie, gemeente ambtenaren en gemeenschapsleiders veelal betrokken zijn bij mensenhandel en (seksuele) uitbuiting. Ook bordeeleigenaren en makelaars zijn vaak medeplichtig.
Een studie van UNIFEM (met interviews van slachtoffers die gered zijn uit een situatie van mensenhandel met als doel commerciële seksuele uitbuiting) wijst uit dat:
Zij werden gedwongen een gemiddelde van 7 klanten per dag te bedienen. Zij kregen niet de keuze een condoom te gebruiken of andere voorbehoedsmiddelen.
• Zo’n 30% leed aan een SOA en 8% is besmet geraakt met HIV;
• 20% waren kinderen onder de 18 jaar en de meerderheid is verhandeld op jonge leeftijd;
• 57% is in het verleden gearresteerd door de politie. Er werd hen geen steun of opvang als alternatief geboden. Ze waren dus genoodzaakt terug te keren naar de bordelen;
• 60% is het slachtoffer van een huwelijk op kindleeftijd;
• 45,6% heeft hun eerste seksuele ervaring opgedaan voor het 16e levensjaar;
• 22% werkte in een bordeel terwijl zij jonger dan 16 jaar waren;
• 68% werd gelokt naar bordelen met de belofte op een baan;
• 50% van de handelaren (geïnterviewd voor deze studie), richten hun aandacht voor werving op kwetsbare gemeenschappen met gebrek aan werk, analfabetisme en waarbij sprake is van sociale- en geslachtsdiscriminatie.
